Ontmoetingen spelen een essentiele rol bij het ontstaan van buurtnetwerken (neighborhood resillience) en dragen daarmee bij aan een gezonde, sociale stad. Dit sfeerbeeld (1) onderzoekt de mogelijkheid om een dagelijkse routine in te zetten als kans om je buren te ontmoeten.

Met een knipoog naar zowel Jane Jacobs (2) als Brian Eno (3) wordt hier gesuggereerd hoe een afvalpunt een plek kan worden, waar je kan zitten en waar je kind kan spelen. Van functionaliteit naar ontmoetingsplek.

 

”Garbage should be put on public display”, een van de negen principes van Eno, confronteert ons met de omvang van ons afval. Dat stemt tot nadenken. De berg van goud suggereert iets van waarde en is daarmee een verwijzing naar afval als waardevolle grondstof, mits op de juiste manier gerecycled.

De bodem die tjokvol zit met kabels, leidingen en ondergrondse vuilcontainers kan op deze manier mogelijk worden ontlast door ze geheel of gedeeltelijk weer bovengronds te plaatsen. Dat is misschien ook fijn voor het other than human bodemleven.

​

De landmark werking van een dergelijke afvalsculptuur zorgt ervoor dat een anonieme hof, begrensd door gelijkvormige woonblokken, ineens jouw hof wordt en dat je kan zeggen: "ik woon bij de gouden berg.” Een gevoel van eigenaarschap, “jouw hof” maakt ook dat je zorg gaat dragen voor je leefomgeving.

​

Tekst: Edith Winkler

Visualisatie: Studio Hedwich Hooghiemstra